ما نباید جک و لطیفه قومیتی برای هم بفرستیم و یا برای هم بگیم این یک سیاست کثیف هستش که چندین سال هستش ابر قدرت ها و استعمار گر ها به کار بردن تا مردم ایران هم دیگر رو به مسخره بگیرند و نسبت به هم بی تفاوت بشند تا بتونند ایران رو تجزیه کنند و به منافعشون برسند تهران پایتخت سیاسی ایران هستش و با تمام شهرستان ها و استان های دیگر ایران فرقی ندارد دلیل نمیشه چون پایتخت سیاسی هستش ما اون رو بهتر از جاهای دیگر ایران بدانیم و یا تمام قوم ها ی ایرانی همه با هم برابرند و انسان هستند و از همه مهم تر ایرانی هستند ما نباید بازیچه دست بیگانه ها و فرصت طلب ها بشیم و همه ی اقوام ایرانی باید به همدیگر احترام بگزاریم تا ایران از هم پاشیده نشه و یک پارچه بمونه و تمامیت ارضی ایران حفظ بشه تا بتونیم پیشرفت کنیم و قدرتمند بشیم با جک و مسخره کردن به خود و ایران خود لطمه میزنیم و چیزی نصیبمون نمیشه. ممنون

سنگ نوشته و نقش برجسته ˈ آنوبانی نیˈ با قدمت 4800سال و به عبارتی جز اولین نقش برجسته آسیا ..در سرپل ذهاب
نقش برجسته آنوباني‌ني اثري به جا مانده از "آنوباني‌ني" پادشاه "لولوبي‌ها" است. "لولوبي‌ها" از اقوام زاگرس نشين بوده و پيش از آريايي‌ها (پارس و ماد )، در چهارهزار و هشتصد سال پيش زندگي مي‌كردند..اين نقش برجسته تصويري از آنوباني‌ني‌، الهه "ني‌ني" و 9 اسير است این نقش برجسته پرده ای است که در آن شاه (آنوبانی نی) در برابر الهه ایشتار که او را در مقابل دشمنان پیروزی داده است، ایستاده و پای خود را بر بدن دشمن نهاده است..ایشتار نیزه ای به دست دارد و قصد دارد با طنابی که به دست گرفته، گردن اسیری دیگر را ببندد.. بساری عقیده دارند کتیبه بیستون که 2000 سال بعد از این اثر حکاکی شده الهام گرفته از این اثر است .

ساخت جلیقهء ضد گلوله در ایران باستان 
*****************************
ایران ساسانی در زمان شاپور اول به بعد تنها انحصارکنندهء تجارت ساخته های ابریشمین بود،و بهای جهانی این ساخته را تعیین می کرد.یک نوع از ساخته های ابریشم مصرف نظامی داشت.گران ترین نوع زره ابریشمین که نوعی جاکت ضخیم بود درایران تولید می شدو راز ورمزش نیز دراختیار وانحصارایرانیان بود.این جاکت که جای جاکت ضدگلولهء کنونی راگرفته بود با انعطاف شدیدی که داشت در برابر نیش شمشیر ونیزه وخنجرمقاوم بود ونیش اینها نمیتوانست که آن را پاره کرده به درون گوشت بدن فرو رود.این ساخته چنان گرانبها وکمیاب بود که جز شاهان وحاکمان ثروتمند نمی توانستند آنراتهیه کنند.
بن مایه
تاریخ باستان امیرحسین خنجی