داریوش بزرگ تمدن نوینی در خاورمیانه و جهان پایه نهادند که از جهات بسیاری با تمدن های پیشین متفاوت بود. با شکل گیری تمدن ایرانی، سلطنت از آسمان به زیر کشیده شد؛ نمایندگان خداهای جنگ افروز از عرش خدائی به زیر کشیده شدند. معبد ( گنبد های مقدسان) که برای هزاران سال شیره کار و تلاش انسان ها را می مکید و انسان را برده متولیان خویش می خواست نقش برده پرورش را از دست داد، و سلطنت با هدف رشد معرفت انسانی و پرورش اذهان صلح دوست و مداراگر در خدمت انسان سازی و جهان سازی قرار گرفت. خدایان خشم آور و جهان سوز و جبار و قهار و مکار و متکبرِ حامیِ پیشینه ی سلطنت های خاورمیانه ای که به جز بندگان خودشان با تمام مردم جهان در کینه و دشمنی و خواهان نابودی آنان بودند جایشان نزد هر کدام از این اقوام را به خدائی دادند که آفریننده ی خرد انسانی و آفریننده شادی برای انسان و برقرار کننده و دوست دارنده امنیت و آرامش و صلح بود و همه انسانها –با هر دین و عقیده ای که بودند- را به یک سان دوست می داشتند، زیرا همه را خودش آفریده بود. این شعاری بود که داریوش بزرگ همواره تکرار می کرد و بر بلندای صخره ها و در کنار نگاره ها نقش می کرد تا درس خردورزی و شادزیستی به انسانها بدهد . با شکل گیری تمدن ایرانی، شاه دیگر همچون شاهان دیرینه میان رودان و مصر مدعی نبوت و عصمت و تقدس فرا بشری نبود. او تقدس خویش را از راه خدمتگزاری به بشریت به دست می آورد نه از آسمان.

اهورامزدای بزرگ، بزرگ‌ترینِ بغان، او داریوش شاه را آفرید، او شهریاری را به او ارزانی داشت؛ بخواست اهورامزدا داریوش شاه است. 
داریوش شاه گوید: این کشور پارس که اهورامزدا به من ارزانی داشت، زیبا، دارنده اسبان خوب، دارندهٔ مردان خوب، به خواست اهورامزدا و نیز من داریوش شاه، از دیگری نمی‌ترسد.
داریوش شاه گوید: اهورامزدا مرا یاری کند، با بغان خاندان شاهی و این کشور را اهورامزدا از دشمن، از خشک‌سالی، از دروغ بپاید!
به این کشور نه دشمن، نه خشک‌سالی، نه دروغ بیاید؛ این را من چون بخشایشی از اهورامزدا با بغان خاندان شاهی درخواست می‌کنم. باشد که این نیکی را اهورامزدا با بغان خاندان شاهی به من بدهد.

،در مورد نبرد ماراتن که داریوش بزرگ شخصاً در آن حضور نداشت و ایرانیان حتى یک نفر اسیر نداده اند، آنچنان اغراق نموده و خاطره آن را گرامى مى دارند که نام یکى از ورزش هاى دو و میدانى المپیک را ماراتن نهاده اند.
آنها براى اینکه به غرور ملى شان لطمه نخورد، از افتخارات جنگى ایرانیان مثلاً نبرد کاره: ۵۳ پیش از میلاد که به شکست فاحش رومیها از اشکانیان منجر گردید، چیزى نمى نویسند. 
«آلبرماله فرانسوى» و «ژول ایزاک» در تاریخ مفصل خود براى شکست ایرانیان در دشت ماراتن سه صفحه از جلد یکم تاریخ خود را به آن اختصاص داده اند، در صورتیکه براى شکست کراسوس از «سورنا» سردار اشکانى حتى یک سطر هم مطلب ننوشته اند. 
آیا عوامل بخصوصى در کار نبوده است که تا ممکن باشد افتخارات تاریخى ما راتحریف نمایند؟ قطعاً بلى.
کما اینکه ویل دورانت در کتاب یازده جلدى تاریخ تمدن (جلد ۶) در مورد سقوط قسطنطنیه به دست ترکان عثمانى در نگرشى رندانه چنین مى نویسد سلطان محمدفاتح با تصرف قسطنطنیه (استانبول فعلى) نه تنها انتقام جنگهاى صلیبى بلکه انتقام نبرد مارتن را هم بازستاند. 
نوشتار را با سؤالى به پایان مى بریم، آیا نباید «آریابرزن » در برابر یونانیها سرافکنده باشد؟ او در تنگ تکاب همان کارى را کرد که «لئونیداس» در مقابل خشایارشا در تنگه «ترموپیل »کرد. با این تفاوت که لئونیداس تزلزل روحى شکست هاى پى در پى سپاه کشورش را ندانست و روحیه او و افرادش ضعیف نشده بود.
اما «آریابرزن» شاهد شکست هاى پى در پى کشورش در نبردهاى «گرانیک» ، «ایسوس» و «اربل» (اربیل کنونى در عراق) یا «کوکل» بود. اسکندر مقدونى با سپاه فاتح خود تمام غرب کشورش ، و متصرفات آفریقایى سرزمینش رافتح کرده بود و...
«آریا برزن» در برابر «لئونیداس» سرافکنده است ، نه براى اینکه کارش کمتر از او بود، بلکه براى آنکه لئونیداس بازماندگانى قدرشناس داشت که نامش را بلندآوازه کنند و کارش ضرب المثل دلیرى و فداکارى شود. ولى آریابرزن را چه بسیارى از هموطنانش که نمى شناسند.

چ

کاخ آپادانای شوش قصر زمستانی شاهان هخامنشی بوده‌است. این کاخ به دستور داریوش بزرگ پادشاه هخامنشی در شوش (شهر باستانی) روی آثار و بقایای عیلامی بنا نهاد شد. دیوارهای کاخ از خشت و ستون‌های آن از جنس سنگ است.
کاخ داریوش واحدهای مختلفی از جمله تالار بار عام، حرم‌سرا، دروازه و کاخ پذیرایی و همچنین سه حیاط مرکزی دارد. دیوارهای داخلی کاخ با آجر لعابدار منقوش با طرح‌های سپاه جاویدان، شیر بالدار و نقش گل نیلوفر آبی مزین بوده‌اند که بقایای به‌جای‌ماندهٔ آنها در موزه‌های خارجی و داخلی نگهداری می‌شوند.

در سال ۱۸۸۰ میلادی، یک گروه از باستان شناسان فرانسوی این کاخ را از دل خاک بیرون کشیدند و ستون‌ها و سرستون‌های کاخ را با اره بریدند و به فرانسه منتقل کردند و امروزه در شوش، فقط چند زیرستون وجود دارد و کاخ به شکل سابقش وجود ندارد. بیش‌تر اشیا خارج شده، اکنون در موزه لوور نگهداری می‌شوند.

ژان دیولافوا در کتاب خاطراتش می‌گوید:
دیروز گاو سنگی بزرگی را که در روزهای اخیر پیدا شده‌است با تاسف تماشا می‌کردم، در حدود دوازده هزار کیلو وزن دارد! تکان دادن چنین تودهٔ عظیمی غیر ممکن است. بالاخره نتوانستم به خشم خود مسلط شوم، پتکی بدست گرفتم و بجان حیوان سنگی افتادم. ضرباتی وحشیانه به‌او زدم. سر ستون در نتیجه ضربات پتک مثل میوهٔ رسیده از هم شکافت.

اسکلت زن 35-40ساله تپه کورینجان همدان
_________________________________________
ﯾﮑﯽ از اشﯿﺎﯼ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻮﺯﻩ ﻫﮕﻤﺘﺎﻧﻪ ﺍﺳﮑﻠﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻮﺭﯼ ﺟﺎﻥ ﺗﭙﻪ ﺩﺭ 40 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﮔﻤﺎﻧﻪ ﺯﻧﯽ ﻭ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻗﺪﻣﺖ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﯾﮏ ﺯﻥ 35 ﺗﺎ 40 ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻧﺪ. ﺟﺴﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﻨﯿﻨﯽ ﺩﻓﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺷﯽ ﺳﻔﺎﻟﯽ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻻﮎ ﯾﮏ ﻻﮎ ﭘﺸﺖ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ . ﺍﯾﻦ گﻮﺭ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺯﻩ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻗﺒﻼ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﮑﻠﺖ ﺭﺍ ﻣﺮﺩ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .علت همراه داشتن لاک لاکپشت به درستی مشخص نیست اما این لاک در مقابل دهان اسکلت قرار دارد. ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻮﻋﻰ ﻣﻨﺒﻊ ﻏﺬﺍﯾﻰ ﻭ ﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺁﯾﯿﻨﻰ ﻭﯾﮋﻩ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺟﺴﺪ ﺩﻓﻦ شده باشد.

خطرناک ترین غار عمیق ایران ***غار سم در ارتفاعات 1700 متری کوه خواجه قنبر در منطقه نامیج گالیکش قرار دارد که پیشینه کشف آن به حدود دو سال قبل برمی گردد. غاری با دهلیزها، طاق‌های زیبا که وجود آب در آن، جلوه خاصی دارد.

در بدو ورود به این غار مسیر تنگ و باریکی که به خرچنگ رو معروف است آغاز می‌شود؛ ولی برخلاف خرچنگ رو‌های غار پروا (اولین غار عمیق ایران)، تنگناهای این غار تمامی ندارد و اغلب مسیر را باید به یك سمت حركت كرد و حتی امكان برگرداندن سر وجود ندارد.

ﮐﺸﻒ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﮐﻮﺭﻭﺵ:
______________________________________
ﺳﺎﻝ 1258 ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ / 1879 ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﺎﻭﺵﻫﺎﯼ
ﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﻨﺎﺳﯽ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﻣﺤﻮﻃﻪٔ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺎﺑﻞ ﺩﺭ
ﺑﯿﻦﺍﻟﻨﻬﺮﯾﻦ ﻫﺮﻣﺰﺩ ﺭﺳﺎﻡ، ﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﻨﺎﺱ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﺁﺳﻮﺭﯼﺗﺒﺎﺭ،
ﺍﺳﺘﻮﺍﻧﻪٔ ﮔﻠﯽﺍﯼ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺧﻂ ﻣﯿﺨﯽ ﺑﻮﺩ .
ﺟﻨﺲ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺘﻮﺍﻧﻪ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺭﺱ ﺍﺳﺖ، 22٫ 5 ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﻃﻮﻝ ﻭ 11
ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﻋﺮﺽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺗﺎ ﺩﻭﺭ ﺁﻥ 45 ﺳﻄﺮ ( ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﺨﺶﻫﺎﯼ
ﺗﺨﺮﯾﺐﺷﺪﻩ) ﺑﻪ ﺧﻂ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﮐﺪﯼ (ﺑﺎﺑﻠﯽ ﻧﻮ ) ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ .
ﺑﺮﺭﺳﯽﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﻮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 538
ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﻭ ﺗﺼﺮﻑ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺎﺑﻞ، ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ.
ﺍﯾﻦ ﺍﺛﺮ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﺍِﺳَﮕﯿﻠﻪ ( ﻣﻌﺒﺪ ﻣﺮﺩﻭﮎ) ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺑﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﯾﻦ ﻟﻮﺡ ﺳﻔﺎﻟﯿﻦ ﺍﺳﺘﻮﺍﻧﻪﺍﯼ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ « ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ » ﺩﺭ ﻣﻮﺯﻩ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ، ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1375 ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻟﻮﺣﻪ ﺍﺳﺘﻮﺍﻧﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﺎﺑﻞ ﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﺎﺭﻩﺍﯼ ﺍﺯﺍﺳﺘﻮﺍﻧﻪٔ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺑﺰﺭﮒ، ﺍﺯ ﺳﻄﺮﻫﺎﯼ 36 ﺗﺎ 43 ﺍﺳﺖ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﮔﺎﻫﯽ، ﺍﯾﻦ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺍﺳﺘﻮﺍﻧﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﯾﯿﻞ ( Yale) ﺩﺭ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﻣﯽﺷﺪ، ﺑﻪ ﻣﻮﺯﻩ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﺩﺭ ﻟﻨﺪﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭبﻪ ﺍﺳﺘﻮﺍﻧﻪٔ ﺍﺻﻠﯽ ﭘﯿﻮﺳﺖ ﮔﺮﺩ

داستان فریدون یک حقیقت تاریخی است.اولین تلاش ایرانیها برای تشکیل پادشاهی درایران
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
کاوی لقب رییس اتحادیه ی روستایی درزمان مهاجرت آریانها وحتی قبل از آن بوده ،زمانی که آریانهای ایرانی وهندی درجایی درشرق وشمالشرق فلات درکنارهم زندگی میکردند.
تلفظ اصلی فریدون تری تاءونه است میدانیم که عذ 3راآریانها تری میگفته اند.نامهای دیگری هم با پیشوند تری آمده مثل تری تخمه وتری بازو.درنوشته های داریوش هم عدد3به لفظ تری آمده است.میتوان تری تاءونه را "متحدکننده ی سه اتحادیه قبایلی"یا متحدکننده مردم سه منطقه"یا"امیرسه منطقه"معناکرد.احتمال زیاد کاوی -کاوه آهنگر داستانها-وتری تاءونه(فریدون)رادولقب برای یک رییس بدانیم یعنی یک کاوی که باتلاش بسیاری توانسته یک اتحادیه بزرگ ازسه اتحادیه کوچکتر ایجادکند.این سه اتحادیه هم شامل قبایل پرتکانیان اسپهان،آریازنتان ری ومادهای همسایه غربیشان بوده باشد.دراوستا وندیداد فرگشت یک ازناحیه ری بانام تری زنتو یادشده که معنایش مرکزاتحادیه سه قبیله است واین نام با تری تاءونه شباهت بسیارنزدیک دارد.
داستان فریدون وکاوه وآژدهاک یادآور قیام همگانی ایرانیان این ناحیه به رهبری پیشوای خودشان (یک کاوی)برضدسلطه عیلامیهاست وآژدهاک میتواند حاکم عیلامی منطقه بوده باشد که دربرابرقیام ایرانیان شکست یافته واسیروزندانی شده است وبه دنبال آن اتحادقبایل ایرانی به رهبری تری تاءونه یافریدون شکل گرفته ونخستین تلاش ایرانیان در راه تشکیل سلطنت ایرانی بوده است.

سپتامبر سال 1729 (28 شهريور) سالروز نبرد نادرقلي افشار (در آن زمان، يك ژنرال و سپهسالار ايران) با اشرف قندهاري (افغان) در ميهماندوست دامغان است. دليل پيروزي نادر در اين نبرد، انضباط شديد نظاميان او بود كه نادر اكيدا دستور داده بود كه در زمان جنگ، كوركورانه از افسران فرمانده اطاعت كنند....................................
لايحه تاسيس سازمان اطلاعات و امنيت كشور (ساواك) كه در شوراي وزيران تصويب شده بود 19 سپتامبر 1956 (28شهريور سال 1335) جهت تصويب به مجلس داده شد که پس از بررسی به تصویب رسید.............................
دکتر نوشیروان کیهانی زاده

نقشه ساختمان کاخ پرسپولیس در سال دوم و به روایتی در سال سوم پادشاهی داریوش طرح شد.اسامی تمام معمارانی را که در ساخت پرسپولیس مشارکت داشتند نمیدانیم ولی برخی از آنها طبق اسناد ازین قرارند: آرتی مان ، فیلی وادس، تالبون، ترادوس، هپل. کاخ پرسپولیس در یک منطقه کوهستانی به وسعت 13هکتار و به ارتفاع 20متر نسبت به جلگه ساخته شد و جلگه ای وسیع را که مقابل آن است امروز مرودشت می خوانند.
منظور داریوش از ساخت کاخ پرسپولیس این بود که با بنای آن کاخ یک موزه بین المللی از مجموعه صنایع و هنر امپراتوری ایران و ملتهایی که خارج از امپراتوری هستند تشکیل دهد و در ضمن در برخی از ایام در آن جا شکوه دولت و ارتش به نظر ملل ایران برسد.
طبق پانزده هزار کتیبه به دست آمده از کاخ پرسپولیس ، امروزه می دانیم که 25000کارگر دارای تخصص به طور مستمر در پرسپولیس کار می کردند و همه آن کارگرانی که غیر ایرانی بودند با خانواده در شهر کارگران در جلگه مرودشت زندگی می کردند. در نیمه روز تابستان کار به مدت 4ساعت تعطیل می شد در عوض صبح ها زود شروع به کار می کردند. در تابستان ساعت کار 10ساعت و در زمستان 8ساعت بود. مزد استاد کاران صنعتگر و هنرمند هر 5روز یک داریک (سکه طلای داریوش) بود که مزدی بسیار بالا بود.
مصالح کاخ پرسپولیس همه از نوع درجه اول بود و حتی ساروج به کار نمیرفت مگر ساروج پخته (سیمان) و هم چنین 20نوع سنگ مرمر و 10نوع چوب گران بها از اطراف ایران و دنیا آوردند و برای سقف تالارها از چوب درختهای سدر لبنان استفاده کردند. و برای نرده پلکانها و بالکنها از چوب فوفل یا آبنوس استفاده می شد.
طبق کتیبه های بدست آمده داریوش ضمن بستن قرارداد با استاد کاران آنان را موظف میکرد شاگردانی پرورش دهند چون میدانست ساخت این کاخ با شکوه سالیان دراز طول میکشد و اگر استاد کاری فوت کرد کار تعطیل نشود.
کامرون با توجه به کتیبه های بدست آمده در تخت جمشید می گوید: به هر استاد کار و کارگر در هرروز یک سنگ گوشت (250گرم) ، نیم سنگ نان و هر ده روز ربع سنگ روغن یا کره و نیم سنگ عسل و یک چهارم سنگ پنیر کهنه می دادند و این اجناس به هریک از افراد خانواده به تعداد نفرات داده می شد.
در پرسپولیس یک هشتم حقوق کارگران یا استاد کاران پرداخت نمی شد و برای آنان پس انداز می شد و یا اگر فوت میکردند این پسانداز به وارث آنها داده می شد.
حجاریهای ظریف کاخ پرسپولیس کار کاردوس و شاگردان اوست. گاوهای بالدار و سرستونهای تخت جمشید اکلون استادکار بابل است. حجاریهای ساده که در آنها دقت و ظرافت حجاری یونانی دیده نمی شود کار ابلیدس استاد کار لیدی است. 
اس دراس دانشمند یهودی که در دوره داریوش می زیست می گوید: داریوش در سال پانزدهم پادشاهی خود در پرسپولیس تاجگذاری کرد و محل جلوس او تالاری بود که 36 ستون سنگی داشت و امروز میدانیم که آن تالار آپادانا است. 
دومین تالار کاخ پرسپولیس تات جارا نام داشت و خشایارشا ساخت آن را شروع کرد و اردشیر درازدست آن را به اتمام رسانید و این تالار 100ستون داشت شاهان ایران گارد جاوید را در آن سان می دیدند. پادشاهان دنیا سه بار در کاخ پرسپولیس جمع شدند نخستین بار برای گشایش پرسپولیس ، و دومین و سومین بار برای بحث در مورد مسائل سیاسی جهان. 
طبق اسناد بدست آمده در کاخ پرسپولیس به طور متوسط 1000استادکار و24000کارگر کار میکردند. هر استادکار سالانه 72000داریک و هر کارگر سالانه 18000داریک مزد می گرفتند.
سرزمین جاوید جلد دوم / گردآوری و نگارش هایده رحیم دوست

ایران، شوش. هزاره دوم پیش از میلاد. این اثر برنزی نشان دهنده یک مراسم پرستش ایلامی ها هنگام طلوع خورشید است.

654 - خورشید خوب و خورشید بد :
در تاریخ ناشناخته آریایی ها خورشید دو چهره دارد : چهره ای تابان و روشن
و چهره ای تاریک و اهریمنی :چهره تابانش همان ( شیت shit ) است یا 
در دوره های بعد ( شید shid ) و جهره ی تاریکش (خورشید گرفتگی ) همان
( اهریمن ) است .همان شیطان ( شیت +ان ) است .همان (شیت shit )
کرمانشاهی است یعنی ( دیوانه ) است که کارهای ناشایست انجام می
دهد .اهریمن همان خورشید تاریکی هاست که در دین زرتشت در جهان 
تاریکی می زید .جنگ روشنایی و تاریکی بعدها نماد تاریخی غلبه ی نور بر
ظلمت و راستی و نادرستی قرار گرفت .

شهرزیر زمینی «سامن »ملایر قدمتی به درازای تاربخ
******************************
ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﺷﻬﺮ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﯾﺎ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﺳﺎﻣﻦ می باشد ﮐﻪ
ﮔﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺷﻬﺮﯼ ﻣﺨﻔﯽ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﺷﮑﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﻭبﻌﺪﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺣﺪﻭﺩ ۲۵ ﺍﺗﺎﻕ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻦ ﮐﺎﻭﺵ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﺎﻕﻫﺎ
ﻣﻘﺎﺩﯾﺮ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺳﮑﻠﺖ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺷﮑﺎﻧﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ
ﺩﺳﺖﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺩﺭ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ.
ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﺳﮑﻠﺖﻫﺎ ﻫﺪﺍﯾﺎﯼ ﻗﺒﻮﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﮑﻠﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﭼﻤﺒﺎﺗﻤﻪﺍﯼ ﺗﺪﻓﯿﻦ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ. ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﯽﺭﻭﺩ ﺗﺪﻓﯿﻦﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ تﺎﺭﯾﺨﯽ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺷﮑﺎﻧﯽ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﺷﻌﺎﻉ ۳۰۰ ﻣﺘﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺘﻌﺪﺩﯼ ﮐﺸﻒ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺗﺎﻕ ﻫﺎﯼ ﮐﺸﻒ ﺷﺪﻩ ﻧﯿﺰ ﺳﮑﻮﻫﺎﯼ ﯾﮑﭙﺎﺭﭼﻪ ﺗﺮﺍﺷﯿﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺍﺷﯿﺎ، ﺳﻔﺎﻝ، ﻣﻬﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺳﮑﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺩﺭ ﺩﺍﻻﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺗﺎﻕ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﺳﺎﻣﻦ ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺮﯼ ﺍﺯ ﺳﻔﺎﻝ ﻫﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﻔﺎﻝ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﺷﮑﺎﻧﯽ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﮔﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺍﯾﻦ ﻓﻀﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﯾﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ
ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺁﯾﯿﻨﯽ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺳﺎﮐﻨﺎﻥ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﺪﻩ، ﺳﭙﺲ ﺑﻪ
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺪﻓﯿﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﺎﺧﺮ
ﻭ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ ﯾﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺹ
ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ۳ ﺗﺎ ۶ ﻣﺘﺮﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﮐﺸﻒ ﺷﺪﻩ ﻭ
ﮐﺎﻧﺎﻝﻫﺎﯼ ﺣﻔﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﮐﻨﺪﻩ
ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻥﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺍﺗﺎﻕﻫﺎﯼ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.
ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ، ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﺑﺮﺍﺕ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻗﺼﺪ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﻓﯿﺒﺮﻫﺎﯼ ﻧﻮﺭﯼ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﺸﻒ ﺷﺪ.
کاوشهای انجام شده در این شهر منجر به کشف ﻓﻀﺎﻫﺎﯼ ﺩﺳﺖﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺣﺪﻭﺩ ۲۵ ﺍﺗﺎﻕ، ﺳﺎﻟﻦ ﻭ رﺍﻫﺮﻭﻫﺎﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ ﺷﺪ